คด ๒ หมายถึง น. สิ่งปลูกสร้างซึ่งมีสัณฐานหักมุมเป็นข้อศอก เช่น วิหารคด. ว. ลักษณะที่ไม่ตรงตลอด; ไม่ซื่อ.
น. ชื่อลายชนิดหนึ่งเป็นเส้นยาวคดไปมาอย่างรูปกริช, พดกริช ก็เรียก.
ก. ประพฤติทุจริต, ไม่ซื่อตรง.
ว. คดไปคดมา, ลดเลี้ยว, วกไปวกมา.
ก. คดจนงอ.
(สํา) ว. มีสันดานคดโกง.
ก. ตักข้าวสุกออกจากหม้อ.
น. โรงขนาดเล็กมียกพื้นข้างใน สําหรับพระสงฆ์นั่งสวดพระอภิธรรม อยู่ ๔ มุมเมรุ, คดสร้าง ซ่าง สร้าง ส้าง หรือ สําซ่าง ก็เรียก.